Garai berriak heldu direla entzun du azken bolada honetan, jendea pozik dabilela, egoerak beste itxura bat duela, baina berak ziegako leihotik betiko paisai berak ikusten ditu soilik.
Etxerat jiteko itxaropena loratzen hasi ote zaion galdetu dio lagunak bixitan, eta patioan emaniko urratsekin ulertu du galdera, azken urteotan oinekin zapaltzen duen lur hori baizik ez baita izan bere etxea.
Ateratzen zarenean, zer da eginen duzun lehen gauza? galdetu dio amak. Eta bera isilik gelditu da, burura heldutakoak mihiaren inbututik iragazi ezinik.
Uda atarian, herriko besta komiteak jaien programa igorri ziola oroitu du, eta argazkiei so egon zela denbora luzez, eta ez zuela nehor ezagutu.
Kartzelako kideekin hitzaspertuan aritu da ohiko maneran, galdera zehatz baten bueltan, faltan sumatzen dutena zer den argitu nahirik;
heietarik gazteenak errandakoak piztu dio atentzioa, “ene eskuko telefonoa” erantzun baitu. Trufaka hasi zaizkio besteak, eskuko telefonoa faltan sumatzea onartezina balitz bezala.
Baina isilik gelditu dira bere azalpena entzundakoan:
“Karrikan nengoelarik, telefono hotsa entzun bezain pronto banekien deitzen ari zenak memento horretan nirekin zuela pentsamendua,
orai aldiz,
nirekin akordatzen ote diren ere ez dakit”.
Txuriya 
You must be logged in to post a comment.